Ne zaman düşünsem/bil ki
Sen olursun gözümün daldığı her yerde
Yalnızımdır ya şimdi
Yağmur damlaları bile yalnız düşer toprağa
Öylesine hüzün dökülür bulutlardan
Öylesine azbeyaz
Öylesine eksik
Neden se

Adam gibi sevmiştim
Adım gibi kaderime kazımıştım adını
Ne gerek vardı oysa
Ne gerek vardı bu yürek yağmasına
Adını “gitmek” koyduğun bu cinayete
Bu yangın yerine
Yüreğimden kanayan bu şiirlere

Nasıl oldu… Anlamadım ki
Giden sendin/muhacir olan ben
Sadece sen değil miydin yoksa giden
Neden koca bir şehir de gitti ardından
Anlamadım

Kalan bendim
Ve
Birkaç yarım şarkı
Birkaç ta abuk sabuk şiir
Az daha unutuyordum
Bir de paslı bir hançer
Hani şu sırtımda unuttuğun

Oysa ki göçmen kuşlar bile bilir dönmeyi
Sorarım/ya sen
Ya sen göç(m) en kuşum
Yok mudur ki senin dönüşün
Görüyorsun ya/karmakarışığım yine
Şiirim bile karmakarışık
Biliyorum
Uzansam dokunacağım kadar yakınsın oysa
Ama yoksun

26.10.2008/Edirne

İrfan Özcan