ölüm deriz de,
bu mu korktuğumuz ölüm,
adıyla titrer bu dilim,
batında her gün ölmek de var,
zahirde bir kere ölüm.
film kopar,
zifiri karanlık,
ince bir çizgi gelir önüne,
dünyadan ilişik kesilir
anlayalım diye!
gömerler derinliklere,
kimini kalplere,
kimini yere.
var idin,
yoksun artık,

hepsi bu değil mi gülüm?
üç beş sevenin
gam çeker belki,
zamanla onlar da unutur,
hayat devam eder,
senli ya da sensiz,
zaman her derde deva,
acıları uyutur.
öksüzleri büyütür.
yürekleri soğutur.
puslu gün arama.
beli büküp,
dişi döküp,
saçı ağartıp,
ilaçla yaşatıp,
"yaşlandın gidelim artık"
demene de gerek yok.
bekliyorum seni.
dizlerim hiç titremiyor.
ömrümce kazancım
beyaz hediyem,
o da sırtımda.
başkaca servetim
canlarım var amma,
alışırlar zamanla.
insanlık bende kalsın,
ne zaman istersen
kapım açık,
işte söylüyor dilim..
buyur gidelim.
Emircan’a söyle,
dolduysa vaktim
istersen gel ölüm..
dert etme gülüm..
18.4.2020 Emir Şıktaş