Ömer Ekinci Micingirt’in Poetikası Üzerine – “Ben Diyorlar” Şiiri Merceğinden

Ömer Ekinci Micingirt, şiirinde bir münevverin ıstırabını taşıyan bir bilge duruşuyla karşımıza çıkar. “Ben Diyorlar” şiiri, sadece bir kelimeyi —ben’i— eksen alarak kurduğu yapı içerisinde bir çağın, bir ümmetin ve bir benlik krizinin dramatik tablosunu resmeder. Bu şiir, onun poetikasının temelini oluşturan birkaç önemli ilkeyi bize açıkça gösterir:

1. Benliğe Karşı Hakikatin Şiiri

Şair, "ben"i bir musibet olarak görür. Modern çağın bireyciliği, nefsi merkezine alan yapısı, onun gözünde ilahi hakikatten uzaklaşmanın en yalın hâlidir. “Bize benzeyenler ‘ben’ diyorlar ben” dizesiyle tekrar edilen her kıta, hem eleştiriyi keskinleştirir hem de bir yankı gibi okurun ruhuna işlenir. Bu tekrar, poetikasının ritmik vicdanıdır.

2. Tekebbür Karşısında Tevazunun Sesi

Ömer Bey’in şiiri, kelimelerin yumuşak yatağında değil, hakikatin sarp yamaçlarında yürür. “Tekebbür at başı, tevazu yitik” dizesi, onun dünyaya bakışındaki değerler hiyerarşisini özetler. Bu mısrada bile görülen kadim ahlâkî duruş, onun poetikasında hikmeti öncelediğinin açık işaretidir.

3. İçsel Eleştiri ve Toplumsal İrfan

Şiirdeki en dikkat çeken yönlerden biri de, dışlayıcı değil içe dönük bir eleştiri taşımasıdır. “Bize benzeyenler” diyerek hem bir yakınlık hem de bir yüzleşme sunar. Bu yönüyle Micingirt, modern zamanların "tağut"larına karşı bir iç direniş dili kurar. Bu da onun şiirini bir tebliğ metnine, bir irfan çağrısına dönüştürür.

4. Ses ve Yankının Edebî İzleri

Mısralardaki ses tekrarları, aliterasyonlar ve özellikle kıta sonlarındaki "Bize benzeyenler 'ben' diyorlar ben" dizesi, şairin sesle kurduğu ahenkli direnişi gösterir. Bu yapı, onun şiirinde sadece anlamı değil, biçimi de manevi bir duruşa dönüştürme çabasının ürünüdür. Ömer Bey için şiir sadece bir anlatım biçimi değil, aynı zamanda bir inşa ve arınma yoludur.

5. Kelimenin Tasavvufi Derinliği

“Ene”, “ben”, “nefs”, “iblis”, “gayya” gibi kavramlar şiirde sadece anlam değil, çağrışım katmanlarıyla yüklüdür. Tasavvufî derinliği olan bu sözcükler, şairin manevi bir zeminden beslendiğini ve şiiri bu zemin üzerinden şekillendirdiğini gösterir. Onun poetikasında kelime, yalnızca bir araç değil, mana kapısını açan anahtardır.

Sonuç olarak:

Ömer Ekinci Micingirt’in şiiri; kelamla direniş, mısrayla tefekkür, dizeyle arınma yoludur. "Ben Diyorlar" şiiriyle sadece bireysel benliği değil, kolektif bir unutulmuşluğu da ifşa eder. O, şiiriyle bir çağrıdır: nefisten arınmaya, hakikate yönelmeye ve “biz” olabilmeye...

Saygılarımla Delibal,