Bir yiğit yaşadı, adını tarihe yazdı,
Her adımı bir iz, her bakışı dağladı.
Hasan Yıldırım’dı adı, gönlü de özü,
Destanı şimdi yazar her bir sözü.

Beni tanıyanlar, beni duyanlar,
Her anımda bir arzu, her işimde karar.
Düşlerin peşinden gittim ben hep,
Varlığım bir yolda, yokluğum bir hep.

Herkese bir kelâm, her duaya bir karşılık,
Hasan Yıldırım, bir gönül dostu, bir arif.
Fakat bir gün gelir, herkes gider,
Ama bıraktığı iz, bir ışık gibi süregörür.

İki evlat yetiştirdi, her biri birer çiçek,
Serkan ve Hakan’la büyüdü, umutla iç içe.
Onlar yol aldıkça, ben arkamda kalırım,
Ama onlar benimle, kalbimde kalır, hep anılır.

Zaman beni alır, ama kalacak bu söz,
İzlediğim yol, duygularımın özüdür, özüdür.
Beni hatırlayan, bana yazan her dost,
Beni bir mısra gibi, her zaman bulur, kost.

Şiirlerim gitsin, ama ben hep burada,
Her yürekte, her dostta, her gönülde bir dağda.
İsimlere gerek yok, hatıralar yeter,
Hasan Yıldırım bir yürekte hep yaşar, nefer.

Berlin Nisan 2025
Pevruzi Hasan