Bir adam tanırım kırk yıldan beri,
Olmadı kimsenin kulu efendim.
Işığı karardı kalmadı feri,
Savruldu dört yana külü efendim.

Vurmadı başına yıllarca tarak,
Mutluluk uzakta ırak mı ırak,
Halıyı kilimi bir yana bırak,
Olmadı serecek çulu efendim.

Giymedi sırtına atlas bir libas,
Gerçeği etmedi her zaman ört bas.
Kendi yazar-çizer etmez iktibas,
Yoktur gönderecek pulu efendim.

Ne yorulur ne üşenir yazmadan,
Sevdiğine methiyeler düzmeden.
Hoşlanmadı aylak aylak gezmeden,
Yoktur yürüyecek yolu efendim.

Yağdanlık olamadı paşaya beye,
Bu yüzdendir kimse vermedi paye,
Dedi insan olmak hedef ve gaye
Olmadı kimsenin kulu efendim.

Çok taşlandı yaratana sığındı,
Hiç mağrur olamadı ne de öğündü,
Çok fırsat kaçırdı sonra dövündü,
Boş durdu olmadı dolu efendim.

Hiç bağban olmadı dostun bağına,
Çakılı yaşadı namert ağına,
Yakmadı odunu küstü dağına,
Olmadı tutacak dalı efendim

Ne mutlu yaşadı ne yüzü güldü,,
Varla yok arası hep gidip geldi,
Oğuzumun aradığı bir güldü,
Uzandığı çalı oldu efendim.

2007
Oğuzsoylum