Üşüyorum Issız bir çölün ortasında, Isınmak içinse; Düşlerimi yaktım yaşamak pahasına. Karanlık Ve gökyüzünde ay bile yok artık, Alabildiğine yalnızlık, Yapış yapış bir yanlılık, Uykusuz bir yorgunluk var ki omuzlarımda Asırlık.
Çıplak ayaklarla çiğnediğim, Verimsiz kum tepecikleriyse; Günlerim. Her bakışta yağmur beklentisi, Bitmiş, tükenmiş, kalmamış Ve belki de hiç tutulmamış Güzel günlerin esamesi.
Yaşadıklarına üşümüş, Yaşamadıklarına susamış, Yara bere içinde kalmış, Lime lime parçalanmış, Geride bırakılmış Yine de yaşamış, Bir adam, Bir canlılık telaşı. Nasipte olansa birkaç damla gözyaşı Ve bedenin kaskatı naaşı.
Ve fakat Ve ama Ve lakin Bu verimsizliğin altında yatan hazine için, Gün gelecek o da sevinecek için için, Öyle bir mutluluk olacak ki bu, Sığmayacak asla içine içi, Diye umuyor gelecek için.
Çünkü ustası gibi o da biliyor; “Umutsuz yaşanmıyor.”
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Her şeye rağmen, her olumsuzluğa inat ümitvar olmak gerekiyor dedirten güzel bir şiir okudum Mesut hocamın kaleminden. Kaleminiz kavi olsun. Hayırlı geceler dileğimle
Umudu dillendiren ve her zorda tutulacak sağlam bir dal gibi onu özne kılan anlam dolu bir şiirdi. İlhamınız daim olsun dilerim. Saygı ve selamlarımla.
Sevgili üstadım bu şiir, "UMUYORUM" başlığı altında, derin bir umut temasını işliyor. Şair, çaresizlik ve zorluklarla dolu bir durumu tasvir ederken, geleceğe dair sarsılmaz bir inancı da satırlarına taşıyor. İşte şiirin ana temaları ve duygusal katmanları: Çaresizlik ve Zorluklar: * "Üşüyorum / Issız bir çölün ortasında,": Bu açılış dizeleri, şairin içinde bulunduğu yalnızlık, çaresizlik ve duygusal soğukluğu güçlü bir şekilde ifade ediyor. Çöl imgesi, umutsuzluk ve verimsizliğin sembolü olarak kullanılıyor. * "Düşlerimi yaktım yaşamak pahasına.": Hayatta kalma mücadelesinin ne kadar zorlu olduğunu ve kişinin en değerli şeylerinden (düşlerinden) bile vazgeçmek zorunda kaldığını gösteriyor. * "Karanlık / Ve gökyüzünde ay bile yok artık,": Tam bir umutsuzluk ve yol göstericinin (ayın) bile olmadığı bir durumu resmediyor. * "Alabildiğine yalnızlık, / Yapış yapış bir yanlılık,": Derin bir izolasyon ve terk edilmişlik hissi vurgulanıyor. * "Uykusuz bir yorgunluk var ki omuzlarımda / Asırlık.": Yaşamın getirdiği ağır yük ve bitmek bilmeyen bir yorgunluk hissi anlatılıyor. * "Çıplak ayaklarla çiğnediğim, / Verimsiz kum tepecikleriyse; / Günlerim.": Günlerin monotonluğu, verimsizliği ve zorluğu çıplak ayaklarla kumda yürümek metaforuyla aktarılıyor. * "Her bakışta yağmur beklentisi, / Bitmiş, tükenmiş, kalmamış / Ve belki de hiç tutulmamış / Güzel günlerin esamesi.": Umutla beklenen güzel günlerin artık var olmadığı veya hiç yaşanmadığına dair bir hayal kırıklığı ve umutsuzluk ifadesi. * "Yaşadıklarına üşümüş, / Yaşamadıklarına susamış, / Yara bere içinde kalmış, / Lime lime parçalanmış, / Geride bırakılmış / Yine de yaşamış,": Geçmişte yaşanan acılar ve yoksunluklar ile hayatta kalma mücadelesi veren birinin iç dünyası yansıtılıyor. * "Nasipte olansa birkaç damla gözyaşı / Ve bedenin kaskatı naaşı.": Geleceğe dair karamsar bir beklenti, belki de ölümün kaçınılmaz son olduğu düşüncesi seziliyor. Umut ve İnanç: * "Ve fakat / Ve ama / Ve lakin / Bu verimsizliğin altında yatan hazine için, / Gün gelecek o da sevinecek için için,": Bu bağlaçlar, umutsuzluğun ortasında bir dönüm noktası oluşturuyor. "Verimsizliğin altında yatan hazine" ifadesi, zorlukların sonunda bir ödülün, bir güzelliğin olacağına dair bir inancı simgeliyor. * "Öyle bir mutluluk olacak ki bu, / Sığmayacak asla içine içi, / Diye umuyor gelecek için.": Geleceğe dair duyulan büyük ve sınırsız bir mutluluk beklentisi dile getiriliyor. * "Çünkü ustası gibi o da biliyor; / “Umutsuz yaşanmıyor.”": Şiirin sonunda, umudun hayatta kalmak için ne kadar temel bir ihtiyaç olduğu, bilgece bir sözle özetleniyor. Bu dize, tüm zorluklara rağmen umudun asla terk edilmemesi gerektiğini vurguluyor. Duygusal Ton: Şiirin ilk bölümünde ağırlıklı olarak hüzün, çaresizlik, yalnızlık ve yorgunluk gibi karamsar duygular hakimken, "Ve fakat" ile başlayan bölümde umut, beklenti ve inanç gibi daha pozitif duygular ön plana çıkıyor. Şair, okuyucuyu derin bir umutsuzluğun içinden geçirerek, umudun gücünü ve önemini daha etkili bir şekilde hissettiriyor. Genel Yorum: "UMUYORUM", zorlu yaşam koşulları altında bile umudun insanı ayakta tutan en önemli güçlerden biri olduğunu etkileyici bir dille anlatan bir şiir. Şair, kişisel bir deneyimden yola çıkarak evrensel bir gerçeği, umudun vazgeçilmezliğini vurguluyor. Şiirin sonunda yer alan "Umutsuz yaşanmıyor." ifadesi, tüm şiirin özeti niteliğinde ve okuyucuda derin bir iz bırakıyor. Mesut Çiftci, yalın ama güçlü bir dille, insan ruhunun karanlık dehlizlerinde bile bir umut ışığı bulabileceğini hatırlatıyor. Yüreğinize sağlık saygılarımla.
Edebiyatdefteri.com, 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Edebiyatdefteri.com'a aittir. Sitemizde yer alan şiir ve yazıların telif hakları şair ve yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Sitemizde yer alan şiirler, öyküler ve diğer eserlerin telif hakları yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. Ayrıca sitemiz Telif Hakları kanuna göre korunmaktadır. Herhangi bir özelliğinin kısmende olsa kullanılması ya da kopyalanması suçtur.