0
Yorum
8
Beğeni
0,0
Puan
121
Okunma
YARANAMADIM
Bir avuç sessizlikle ördüm sözlerimi,
Geleceğe doğru diktim gözlerimi
Kum oldu dilim, kim duydu ki beni?
Ellerimle dokunduğum her kapı,
Çelikten bir duvara dönüşüverdi.
Yolumu kaybettim, yalnız kaldım.
Sahte gülüşlere nasıl aldandım.
İki yüzlü insanlara hiç ısınamadım.
Bir ziyafet sofrasında aç kaldım,
Çatal bıçak sesleri arasında.
Gecenin koynunda parlar hislerim.
Oluşur o anda bütün şiirlerim,
Kendi kuyruğunu yiyen yılanı bilirim.
Bir çocuk gibi salladım hayatın ipini,
Kimse tutmadı öte ucundan.
Belki de ben çözülmez biri değildim.
Dünyaya sığmayan bir cümleydim.
Virgüllerde takılıp kaldım, bilseydim.
Ama hâlâ, kalbimin kapıları açık,
Solmuş bir çiçeği hep diriltseydim.
09.04.2025
Yazan: Çetin IŞILDAK
YARANAMADIM
Bir avuç sessizlikle ördüm sözlerimi,
Geleceğe doğru diktim gözlerimi
Kum oldu dilim, kim duydu ki beni?
Ellerimle dokunduğum her kapı,
Çelikten bir duvara dönüşüverdi.
Yolumu kaybettim, yalnız kaldım.
Sahte gülüşlere nasıl aldandım.
İki yüzlü insanlara hiç ısınamadım.
Bir ziyafet sofrasında aç kaldım,
Çatal bıçak sesleri arasında.
Gecenin koynunda parlar hislerim.
Oluşur o anda bütün şiirlerim,
Kendi kuyruğunu yiyen yılanı bilirim.
Bir çocuk gibi salladım hayatın ipini,
Kimse tutmadı öte ucundan.
Belki de ben çözülmez biri değildim.
Dünyaya sığmayan bir cümleydim.
Virgüllerde takılıp kaldım, bilseydim.
Ama hâlâ, kalbimin kapıları açık,
Solmuş bir çiçeği hep diriltseydim.
09.04.2025
Yazan: Çetin IŞILDAK
