Hazreti Muhammed’in nuru doğdu yeryüzüne,
Ona iman edenler, doğru yolu buldu her bir bireye.
“Benim davam, Ali ile gelir,” dedi o kutlu söze,
Ali, Ali! O, gerçek aşkın özüdür diye,
Ebedi kılınan o sevda, yüreklerde her zaman bir izdir.

Hazreti Ali, yolun ışığı, elmas gibi parlak,
Adaletin, erdemin, hikmetin ta kendisi,
O, yüreğinde ki aşkı, her adımında gösterdi,
Ve Kırklar Kapısı’ndan geçti, ariflerin önderi.

Kerbela’da yürekler yanarken,
Savaşın içinde, hak mücadelesiyle,
İmam Hüseyin susmadı, zalime karşı durdu,
Bir yudum su bile içmeden, hak için can verdi.

Kerbela’da gözyaşı, kanla karıştı,
Ama Hüseyin’in direnci, yüreklerde hep yaşadı.
O gün Kerbelaya, bir yolculuk başladı,
İmamların izinden gidenlere sonsuz huzur vadetti.

On İki İmamlar, her biri birer nur idi,
Bütün dünyayı aydınlatan, Hakk’ın kuluydu,
Her biri birer deniz, her biri birer dağ oldu,
Onların öğrettikleri, gönüllere aydınlık sağladı.

İmam Ali’den, İmam Hüseyin’e kadar,
Her adımda bir ışık, her bakışta bir sır vardır,
Kerbela’da can veren, şehit olan her bir kul,
Kırklar Kapısı’nda buluştu, bir yürek bir bulut.

Yassı Pevruzi’de yükselir, hak ve batılın sesi,
Zalimler devirilir, hak her zaman galip gelir,
Hüseyin’in aşkı, gönüllerde bir ateş gibiydi,
Bütün arifler bu yolda, O’na vefa ettiler.

Kırklar Kapısı, aşkın sonsuzluğudur,
Her bir adım, birer keşif, her an bir özlemdi,
İmamların izinden gidene huzur ve barıştı,
Her gönül, her akılda, bir olursak huzur olur.

Berlin / Pevruzi
Hasan Yıldırım