Zaman zaman kayboluyorum, tıpkı bir sokakta kaybolmuş gibi. Endişe mi dedin? O, bir kuytuda bekleyen eski bir dost. Yüreğin yolunu bilmiş, ama bazen yolda kaybolur gibi hissediyorsun. Bir delilik mi? Belki de bir oyun, ama ne fark eder ki? Bir başıboş ruhun peşinden koşarken, her adımda biraz daha büyük bir yıkım, belki de biraz daha fazla huzur. Çünkü bilirim, seni sevmenin adı delilikse, en güzel deli ben oluyorum. Bir "veda" sözü neyi değiştirir ki? Gidilen yolda her şey seni hatırlayacak, her köşe başı seni. Ama her şey, her şey o kadar acı, o kadar iç burkan ki. Tıpkı kardelenin, en soğuk gecede bile güzelliğiyle benzer. Yaşamak, sevdanın, bir kuytu köşede ölümsüzleşmesi gibi.

Bana sözlerini sunduğun her an, bir şairin içindeki özgürlüğü biraz daha anlamama vesile oldu. Sözlerin, bir yelken gibi savurdu beni farklı rüzgârlara. Hangi kelime hangi ruhu çağırırsa, ben o ruhu kucaklamayı öğrendim. Teşekkür ederim, dostum; şiirini okumak, içimi güzellikle doldurdu.