Karanlığa yazıyorum seni her gece
Çözemedim bu işin sırrını çözemedim
Alsam başımı gitsem diyorum
Maviliklerde kaybolsam
Tüm rüyalarımı sana bırakıp
Tüm hayalleri mi
Beraberimde çilelerimi götürsem
Mülteci hislerimi arkamda bıraksam
Derinliğinde kayboluyorum buruk su bir acının
Bir duygu seli içimde
Sensizliği ezberledim artık
Nasıl anlatsam sana özlemimin tarifini
Anlayabilir misin
Bir hiçlik arenasında
Uğruna ölümüne vuruşmak gibi
Gitmiyorum
Daha doğrusu gidemiyorum
Çünkü içinde sen varsın vedalarımın
Zor tutuyorum kendimi
Hıçkırıklara boğuluyorum birden
Ağlamaya dönüşüyor
İçimdeki biriken öfkeler
İki damla yaş akıyor gözlerimden
Seni yazmak istiyorum yeniden
Tükenmiş bütün söylenecek sözler
Bir bir boğazıma düğümleniyor
Yaşanmışlıkların çizgisinde
Sefil koydum günlerimi ayımı
Değiştirdim değişmeyen huyumu
Nakaratını dinledim tüm şarkıların
Mistik bir lirin tellerinde aradım yoksun
Yüzüme vuruyor sensizliğin matemi
Dur diyesim var kahrolası zamana
Geriye dönüp baktığım zaman
Geçen yıllarımda seni görürüm
Herkesin farklıdır yaşantıları
Kimi çektiği acıları anlatır
Kimi yaşanan aşkları
Bir sismografidir
Yüzümüzde sayısız depremin izlerini taşır
Tüm şiirleri okudum bulurum diye
Mutluluk namına dersen payı mı
Ne alabildim nede aldırdın
Neyi değiştirir ki
Yine dönüyorum karanlığıma
Yaşanan aşkların hatırına
Bir daha aşk şiiri yazmayacağım
Yalnız seni yazacağım satırlarıma
Her gece ki gibi
Anladın mı beni
Neden gidemediğimi
Gidemedimmmmm





Ayten Özgün