UTANSIN

Dünyada hiç kimseye âşık değilse eğer
Sevmenin değerini bilmeyenler utansın
Bu öyle bir duygu ki acı çekmeye değer
Sevdiği gel deyince gelmeyenler utansın

Hayatın anlamını paraya göre seçen
Elindeki varlıkla sevdaya değer biçen
Mutluluğun önünden bakıp görmeden geçen
Derdiyle kederiyle gülmeyenler utansın

Silahlar patladıkça eğer suskunsa diller
Toprağı sulanmazsa nasıl açacak güller
Gönül huzuru için hakka açılsa eller
Kini nefreti kalpten silmeyenler utansın

Geleceğime akan, ırmaklara kan döken,
Barışı istemeyip, kötülük tohum eken
Çiçek gibi gülmeyi, yürek içinden söken
İnsanca yaşamayı, bilmeyenler utansın

İnsanlar öldürmeye araç, gereçler satan,
Köylü Toprak ek deyip, sen aç kal nutuk atan,
Barışa varsın sesler, deyip silah patlatan
Mermileri namludan, almayanlar utansın

Kötü Düzen olmasın, barış rüzgarı essin,
Yaz barışı kalemim, silah sesleri sussun
İnsanlığa gülsün çağ mutluluğa kavuşsun
Barışa giden yolu bulmayanlar utansın


Ey çıkarlar uğruna, ateş ve barut kusan,
İnsanın yaşam hakkı, söyleyip sonra susan,
Demokrasi uğruna, deyip de ölüm esen
Tetiğe varan eli bilmeyenler utansın

Çocuk ve gençler için, güzel dünya savunan
Fidanlar hiç uğruna, ölür diye sevinen
Durmadan kardeşliği, savunup da dövünen
Huzur, barışı sahaya salmayanlar utansın

Çiçekle yaklaşana, süngü patlatıp döven,
Dogru yolda gidene hesap sorup da söven
Hak yenen matemine, gülüp kendini öven
İnsanlık ta kendini bulmayanlar utansın


Ufak menfaat için başkasını hiç sayan
Açlığı asla bilmez, dürüst olanı soyan
Fakirin elindeki, lokmalara göz koyan
Ekmeğini kardeşçe bölmeyenler utansın

Üç kuruşu görünce etrafa fiyaka satan
O an şık olursunda, akşam aç susuz yatan
Dogru ya ve yanlışa, durmadan çamur atan
Dünyası dar gelip de, ölmeyenler utansın


10.04.2008 22.10
(DEMYANLİ) İBRAHİM ÖZDEMİR