Günlerim savurdum, harman yerine,
Bir mübarek kalp aradım, altmış yıl.!
Yelde savruldum değmedim kimine,
Gecemle gündüz salındım, altmış yıl.!

Yalanı duyunca, haldan usandım,
Doğrudan gidilmez, yoldan usandım,
Yoruldum yalandan, dilden usandım,
İçimle dışım bir oldum, altmış yıl.!

Dağ başına çıktım, ova boş durur,
Topraklar tedirgin, hava boş durur,
İnsanlar azgındır, yuva boş durur,
Kuşlar yuvasız görmüşdüm, altmış yıl.!

Aşk yükünde ağırlık, heybem sırtım da,
Yakamda dügmesiz, kaldım ortada,
Hicap ettim bütün olan bitenle,
Arı’mla varım, savaşdım altmış yıl.!

Gözyaşı akıyor, nehir dolusu,
Uygarlık yolunda, nadan korkusu,
Hükümran bakışlar, pislik tortusu,
Alçak gönülle, kalışım altmış yıl.!

Gönül penceremi denge dayadım,
Manzaram karanlık, mutlu olmadım,
Kolaydan kaçındım, zor da tıkandım,
Aradım amma, bulmadım altmış yıl.!

Seneler yel oldu hızlıca geçti,
Anamdan doğunca, aklım da şaşdı,
Gönülde hayallar, ip elden kaçtı,
Temelimden su almışım, altmış yıl.!

Miadı adım da, “devrim” gerekmez,
Dengesiz olmuşum ben beni bilmez,
İbretlik kul oldum, kimseler sevmez,
Kışlarda ağaç suladım altmış yıl.!


26.03.25 / Saat 10,49
MİADI (Mehmet AY)