Bağrımda ateşim seyran günümde,
Yanarım hasrete, yürek üşüyor.!
Gece de gündüz de, kaldıgım yerde,
Aklım da başımdan, dilek üşüyor.!

Kesilen ağacın meyvası olmaz,
Dalları kuruyor, yaprağı kalmaz,
Dirhemi can verir, sevdalar ölmez,
Cisim de yaşayan, melek üşüyor.!

Tenlerde dolaşan,depreşen duyğu,
Gözlerden sineye akıyor doğru,
Melek gibi kanatlı doğru yolu,
Gözlerden yüreğe, akmak üşüyor.!

Mektuba yazılmaz şirin duyğular,
Kalemler yazmıyor, eller ovalar,
Elleri cebinde sarılmaz kollar
Devadır derde, sarılmak üşüyor.!

Sohbeti tatlıdır, şirin dillerin,
Efkarı yok eder, olan sevdanın
Cehennem ateş, vız gelir yananın,
Bağırda yanıcı, istek üşüyor.!

Paredir insanda kekil tarayan,
İlaçlar kâr etmez, yürek ağlayan,
Hekim’de Lokman’da, yara sarmayan,
Dertlerde dermanda, sevmek üşüyor.!

Neylenir sevmeyen yürek acısın,
Sevdanın verdiği, bunca sancısın,
Nazara değmesin olan bakışın,
Hayal da görüş de, bakmak üşüyor.!

Miadı hicranım bir yara doğru,
Ülfetim kalmadı, eridi bagrı,
Sabreyle duyğuyla, çeşm-i ilahı,
Ganıma cananım, olmak üşüyor.!

18.03.25 / Saat 09,32
MİADI (Mehmet AY)