Bize hep kucak açacak biri,
sağa sola çarpa çarpa kırdığımız kafamızı
saracak biri olsun isteriz.
Elbette bizim yazgımızla yanmayacak,
ve sadece olanlara sevmeyenlerimiz gibi inanmayacak
ve güldüğünde bizi de güldüren,
bir masal olan dünyanın ejderhalarını tutup tutup
kendi alevlerinde söndüren biri...

Kitabımıza ve Peygamberimize rağmen böyle biri
olsun istememiz daha fark etmediğimizden değil,
içimizde ölüp kalmasından korktuğumuz çocuk yanımızın
dahi yaşaması için bizden beklediği masumiyeti
hep bize döndürmesi için...

Temiz bir kalp ile bunu istediğimizde,
ejderhaları sadece kendimizin söndürebileceğini
ve bize hep kucak açacak birinin
aydınlık yüzüyle içimizde gülümsediğini,
kafamızın kırıklarını her şeye rağmen iyi niyetimizin
sardığını duyumsatan biri: Şimdi-O ben miyim,

kendim miyim?- diye sorma...


7 Mart 2025
Yekta Attila