Kader nedir, bir sır, bir GİZ belki,
Hayat yolu, diken, taş, İZ belki.
Sabır gerek yürek yangınında,
Kaderin adı bazen BİZ belki.

Bir yol çizilmiş ezelden bize,
Saklı sırlarla doludur dize.
Alnına yazılan görünmez göze,
Kapanır kapılar, kalır İZ belki.


Bir çiçek gibi solar nice düşler,
Gönülde tüter özlemli gülüşler,
Kimi susarken gözünden dökülür,
Nice dertler taşır, yanar ÖZ belki.

Kimi gül sanır kader bahçesini,
Kimi taş görür yüreğin sesini,
Kimi sabreder tutar nefesini,
Hissene düşer beyaz bir BEZ belki.

Yollar önümde serilip gitti,
Kimi taşlıydı, kimi ince bitti.
Ben yürüdükçe suskunluk etti,
Mayınlı tarlalar geçtim TEZ belki.

Nice yollar biter vuslatsız yerde,
Kimi çare arar düştüğü derde,
Kader ağıyla çekerken bir perde,
Kapanır zaman, çıkmaz bir SÖZ belki.

Kimi gül dizer her anın ucuna,
Kimi yas bağlar yürek avucuna.
Ebuzer’im hayat bir sahne sana,
Kader yazar rolü, son bir KEZ belki

Şair Ebuzer ÖZKAN