Yaşı onbeş onaltı, toydu daha küçüktü
Sevgisi kocamandı, dağlar kadar büyüktü
Kucaklayıp sarıldı, dudaklarımdan öptü
Beni kara sevdaya, sardı esmer Fatoş’um

Övülmeye şayandı,bana olan sevgisi
Yüreği aşk doluydu, aşk korardı nefesi
Beni deli ederdi, canım aşkım demesi
Şu aklımı başımdan, aldı esmer Fatoş’um

Bir busesi kaymaktı, bütün ömre bedeldi
Canalıcı bakışı, beni benden ederdi
Daha küçük yaşımda, beni aşık eyledi
Sevgisiyle gönlüme,daldı esmer Fatoş’um

Bakışları karaydı, korkmazdı lafdan, sözden
Anlardım sevdiğini, ağzından çıkan sözden
Bende onu severdim, canı gönülden, özden
Garip gönllümü benden,çaldı esmer Fatoş’um

Yıkılmayan dağ gibi, büyük sevdası vardı
Ayrılmam senden derdi, sımsıkı sarılırdı
Gözlerime bakıpda, bir mechule dalardı
Kendini sevmemi farz, kıldı esmer Fatoş’um

Dudaklarından sanki, süzme bal akıyordu
İki sözünden biri, canım aşkım diyordu
Sevgi dolu sözüyle, beni kalbimden vurdu
Kalbimi baştan başa, yardı esmer Fatoş’um

Ne oldu ise o gün, her şey birden karıştı
Son kez beni öperek, benimle vedalaştı
Gurbete gidiyordum, o bunu anlamıştı
Ben gittim; o sılada, kaldı esmer Fatoş’um

Yollarken gurbet ele, ardımdan baktı kaldı
Mühür gibi dudağı,parça, parça çatladı
Simsiyah kömür gözler, ağladıkca ağladı
Göz yaşını özüme, saldı esmer Fatoş’um

Aramızda bir sevgi,saygı,hoşgörü vardı
Kabahat bende değil,bizi gurbet ayırdı
Kavuşamadık amma, içimde ukde kaldı
Aşkın benim beynimi,sarsdı esmer Fatoş’um

Salim bey’m kolay değil,o benim ilk göz ağrım
Aklımdan çıkaramam, için için yanarım
Son nefesimde bile, Fatoş! İsmin anarım
Kavuşmak mı?...Mahşere...Kaldı esmer Fatoş’um

Salim Şengül