Beli, gelirken ağladım, yaşarken de
giderken çok yahşi güleceğim
içimi anladığım bir duygu sardı benim
and olsun ki, şu garip Türklüğüme
giderken çok yahşi güleceğim!
...

Kimse bana kimse ağlamasın
giderken çok yahşi güleceğim!..
yüreğini yakıp dağlamasın
giderken çok yahşi güleceğim

Öyle yaşadım ki düşe daldım
sanmam ne bedduâ ne ah aldım
bundan gerü ne var ne yok saldım
giderken çok yahşi güleceğim

Dağım duman kar eksik olmadı
gönül figân zâr eksik olmadı
yandı bağır hâr eksik olmadı
giderken çok yahşi güleceğim

Şi’rim "z i l l i k i l i m" dokusu
bildiğimiz memleket kokusu
hiç bilemedim okus/pokusu
giderken çok yahşi güleceğim

B/öyle acıklı sözden söz ettim
yüreğim yandı közden söz ettim
ki benliğimden özden söz ettim
giderken çok yahşi güleceğim

Vâde yetince torpak başıma
bakarak anladım gözyaşıma
isterim yazın mezâr taşıma
giderken çok yahşi güleceğim

Gümüşhanlıyım benim çaşka
boynumu başka büktüm bir başka
öyle büktüm ki en büyük aşka
giderken çok yahşi güleceğim.

...
Anarım anarım ağladığımı anarım
bu dünyada gülemedim ona yanarım
fakat göynümün pusulası belli
şart olsun kaybetmem yönümü
giderken çok yahşi güleceğim.