Kan ağlıyor toprak, yanıyor şehir,
Bir bebek ağlıyor, sesi titrek ve derin.
Yetim kalmış masumun gözlerinde,
Sönmüş umutlar, silinmiş izlerim.

Bebek kanıyla oruç açan zalim,
Karanlık bir perde çekmiş göğe,
Dünya sessiz, insanlık kör,
Mazlumun çığlığı yankılanmıyor bile!

Nerede vicdan, nerede adalet?
Zulme karşı susmak da ihanettir!
Kardeşin kanı dökülürken sessizsen,
Sen de o kurşunu sıkan ellerdensin!

Kalkın ey vicdan sahipleri, kalkın!
Bir çığlık gibi yırtılsın gökyüzü!
Zulme karşı susan dilsiz şeytandır,
İnsanlık şimdi sessizliğin kör düğümü.

Bu şiir bir avaz, bir feryat olsun!
Suskun duvarları parçalayan ses,
Mazlumun duası, yetimin hakkı,
Dünyaya haykıran ölümsüz nefes!

Ayağa kalk, zulme karşı dur!
Sessiz kalmak zulmü büyütür!
Düşmanlık bitsin, insanlık doğsun,
Barış kazansın, kan artık kurusun!

Berlin / Pevruzi
Hasan Yıldırım