salkımsöğüt gibi durma dikilip
haydi gir suya
söndür teninde yaz güneşini
karların serinliğini duya duya

salıver saçını aksın
sana düşler kurayım
dalarcasına uykuya
sevda dolu bir ırmaksın

bu su beni nerelere götürür
alır seni taş üstüne yatırır
taşar sevda denizler de köpürür
yanar kumsal dalgaların durunca

kollarını aç, sal kendini
dalga dalga, kulaç kulaç
pembe düşler çiçeklensin
zakkumlar sevgine muhtaç

haziran’da ağustos mu düşlenir
neden gönlüm yanar iken ıslanır
çağlar sular, akan zaman süslenir
taşta çiçek açmalara durunca

bu suda o su var
içinde gül kokusu var
hangi suya baksam artık
aynasında seni sunar

kayıp giden zamandayız
çok kurdum sana kendimi
kaydın ellerimden
boşandırdın zembereğini

içimdir şimdi burkulan
durma öyle dikilip; kıyısında gölün
haydi gir suya salkımsöğüt
söndür ateşini gülün

yapma gönül, aldatma kendini
ne ağacı ne taşı, hangisi sahici
aynaları sevdiğinin farkında değil misin
aşkın yalan, gördüklerin zahiri

yıllar oldu; dönmedi sahibi kâlbinin
düşlerin gibi aynalarda gerçeğin
işte aklın sonuna geldik
bir gün çıldıracağın belliydi...

Şaban AKTAŞ
29.06.2003


(*)Yayınlanmıştır.Berfin Bahar / Eylül 2003


AGSS SERİSİ