Duygusal his yönü, ağır basıyor
O, gönül insanı Hayrullah üstat
Boş boş yazanları, hayli kasıyor
Yurdum insanı bu, Hayrullah üstat

Çekinmez sözünü, açıkça yazar
Can olur özüne, boş derse çizer
Hep doğruyu yazar sineye sızar
Yurdum insanı bu, Hayrullah üstat

Aşmış birçok şeyi yüreği, gamlı
Sözü çay misali demli mi demli
Edepten hayadan yine de gemli
Yurdum insanı bu, Hayrullah üstat

Kalemi; çok seri mavzer, misali
Mola vermez yazar hilti emsali
Malum yazdıkları gurur timsali
Yurdum insanı bu, Hayrullah üstat

Konu komşusunu, can gibi izler
Beyan-ı muciptir yazdığı sözler
İnkâr, edenlerse kör olan gözler
Yurdum insanı bu, Hayrullah üstat

Evlat hane yükü ömrünü yemiş
Ney misali sanki inleyen kamış
Evlat, işte imkân yaşayın demiş
Yurdum insanı bu, Hayrullah üstat

Bazen asi ilham, deme gelmiyor
Yazmayınca sinem razı olmuyor
Ne etsem üstadın yeri dolmuyor
Yurdum insanı bu, Hayrullah üstat

Cemali der; bak gör! niceleri var
Yüce Allah, inşallah olur ona yar
Dileğim Allah’tan olmasın ağyar
Yurdum insanı bu, Hayrullah üstat ..

H.C.ÖRS (Cemali), Ankara 25.02.2025 (A-391)