Ne insanlar tanıdım, ne yüzler gördüm.
Hepsi’ de ayrı ayrı, başka kul çıktı.
Kimi insan gibi insandı, kimisi’ de yılan.
Kimisi’ de hayatım’ da, sanki zül çıktı.

Bazıları kula kul olan, hep çıyandılar.
Hayatımı zehreden inan, bir yalandılar.
Kimi’ de adam gibi, tam adamdılar.
Kimisi’ de çıngıraklı, bir yılan çıktı.

Kimi posta bürünmüş, haindi hain.
Kimi mayası bozuk, olmuştu zalim.
Kimi insan değil hep, yapıyor zulüm.
Kimi kan emici, san’ ki bit çıktı.

Saygıdan, sevgidense, uzak olanlar.
Yoksulun hakkından, lokma çalanlar.
Milletin sırtındansa, vurgun vuranlar.
Kimi insan değil, tam şeytan çıktı.

Hakkı, adaleti her an, yol edinenler.
Adalet yolunda hep, Hakka gidenler.
Mazlumun hakkını’ da, hakça verenler.
Kimisi’ de tam, muhterem çıktı.

İşte budur hep şu, dünyanın hali.
Bilmezler gelecek, şu ömrün sonu.
Tek kurtuluş ise inan, hakikat yolu.
Kimi’ de Hakka bağlı, gerçek kul çıktı.



Muhlis SÜNBÜLCÜ