10
Yorum
24
Beğeni
5,0
Puan
306
Okunma
Kim bilir kaç mevsim,
geçti üstümüzden,
kaç bahar, kaç savrulmuş dal…
Rüzgâra yazılmış nice düşler,
sessizce kondu yüreğimize.
Zamanın gölgesinde,
kaybolan anılar,
unutulmuş tadında,
saklı gizler, sitemler,
ve yine de umut,
bir çiçek gibi yeşerdi gözlerimizde.
Gecenin en soğuk anında bile,
bir kıvılcım büyüdü içimizde,
sevginin hiç sönmeyen ışığında.
Güvenle ördüğümüz duvarlarda,
sessiz harflerle yazılı bir şiir gibi
kalacak sevgimiz,
yüzyıllara meydan okuyan bir destan sanki.
Şafaklar ne getirirse getirsin,
baharlar ne kadar uzak olursa olsun,
içimizdeki güneş hiç sönmeyecek,
çünkü biz sevgiyi zamana değil,
yüreğimize mühürledik.
ahmet nejat
5.0
100% (21)