bir haber sormak için dün uğradım gara
sordum öğrendim kahroldum düştüm bir hale
boynum bükük kalbim kırık koyuldum yola
mutluluklar saadetler dilerim sana

geldim halden habersiz çok üzgün eve
oturdum oturup sohbet ettiğimiz sedire
baktım uzun uzun büfede gülümseyen resmine
bir açıklama yapmak istedim beceremedim kendi kendime

rüyadamıydım hayır güpegündüz
her taraf aydınlık vakit öğleye yakın
ruhum çok daralıyor canım çok ama çok sıkkın
bir anda her şey ama her şey ban oldu zehir zıkkım
yaşayan bir ölüden kalmadı farkım

niye böyle oldu neden bir sebep olmalı
olmaz böyle bir şey birden
sadece sadece bir açıklama bekliyorum senden

bir zamanlar ben seninim her şeyinim diyordun bana
cansın canımsın can veriyorsun diyordun cana

neden böyle yaptın neden ellerin oldun
kahreyleyip beni dertlere saldın
bütün umutlarımı hayallerimi bir anda yıktın
mahfettin öldürdün

oysa ne hayaller kuruyorduk ne ümitler besliyorduk
geleceğimiz yarınlarımız için ne planlar yapıyorduk

evcilikmi oynuyordun yoksa benle
duygularımla hislerimle
hayallerimle ümitlerimle
öyleyse ki öyleymiş
uğurlar ola sana güle güle

kölecioğlu diyor kine
uğurlar ola sana güle güle
razıyım ben kalmaya yüreğimde sevginle
büfedeki gülümseyen resminle

Ahmet kölecioğlu 1993