Köy yollarında yoksul doğdu,
Emeğiyle büyüdü, çile yoğurdu.
Beş kardeş, bir ana, bir de umut,
Hasan Baba sabırla durdu.

Babası uzaktı, gurbete gitmiş,
Gözleri yollarda, hasretle bitmiş.
Bir gün aldı yanına Berlin’e götürdü,
Hasan’ın kaderi yeniden örüldü.

İki oda, dört duvar, yabancı sokak,
Ne dil tanıdık, ne çehre sıcak.
Ama yılmadı, vurdu, kırdı,
Hakkını aldı, kimseye boyun eğmedi.

Bir sene geçti, çalıştı, direndi,
Tek başına hayata dişini geçirdi.
Ne para gözünü kör etti, ne güç,
Hasan Baba, karakteriyle büyüdü.

Şimdi Berlin dar gelir adına,
Adı uzanır Fransa yollarına.
Haksızlığa asla gelemezdi,
Pevruzyan’lı Hasan Baba’dır o!

Zorluklar yoğurdu, hayat öğretti,
Hasan Baba asla eğilmedi.
Dostu bilir, düşmanı titrer,
Yüreği dağ gibi, namı göklere değer!

Berlin / Pevruzi
Hasan Yıldırım