1
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
128
Okunma
Can Banim, Canan Benim
Can benim, canan benim,
Aşk ile yanan benim.
Neyleyim dünya malı,
Bir güle kanan benim.
Cananı candan bildim,
Aşkı hep ondan bildim.
Gel dedi can haneme,
Ben seni sultan bildim.
Sultana bir Şah lazım,
Kalbe Padişah lazım,
Makamda gözüm yoktur,
Bu kalbe gülşah lazım.
Bülbül, gül diye şakır,
Hicrana hasret dokur,
Sevdanın kitabını,
Kalp yazar, gönül okur.
Neyleyim dost neyleyim!
Hal bilmezi neyleyim?
İçimde bin fırtına,
Zannetmeyin böyleyim.
Kalbe, yar derman imiş,
Nazarı ferman imiş,
Şarabı aşk olanın,
Halleri arman imiş.
Mustafa Hoşoğlu
Arman: hasret, özleme. 2. zahmet, sıkıntı.
5.0
100% (6)
Cevap Yaz
