RUHUM DÜŞE DALMAKTA

Ey sâki; kaldır artık, masadaki kadehi,
Erittim buzları, gönlüm insâfa gelmekte.
Sarhoş olmak hayâlimden geçmiyordu sâhi,
Sevdânın kapısında, kalbim senin olmakta.

Aşkın ile eridim, hiç gönlüne girmeden,
Hayatın son deminde bir an seni görmeden,
Bunca yıl bekleyipte murâdıma ermeden,
Perişân oldu hâlim, çiçek gibi solmakta.

Sabahsız bir akşamın şafağında beklerken,
Hangi göze bakayım, kalbim seni yoklarken,
Aşkından sırılsıklam sevdiğimi saklarken,
Şimdi bir Mecnun gibi, hep çöllerde kalmakta.

Yıllardır yaşadığım, dertlerden bunalırken,
Izdırab dizi dizi yardan ayrı kalırken,
Ümidim dağ olmakta, gönlüm seni bulurken,
Her kavuşma vaktinde, gözüm yaşla dolmakta.

Açılan bu kapılar, şimdi neden kapandı,
Gül ve sümbül solunca, gönül lâleyi andı,
Yürekler bir atınca, yaşanacak zamandı,
Karanlık gecelerde, ruhum düşe dalmakta.

Kurumuş pınarlara âb-ı hayat sunarken,
Uykusuz gecelerde berâtımı ararken,
Şu âhir ömrümüzde ızdırapla yanarken,
Kalbime hüzme hüzme beşaretin gelmekte.

Bu aşkın yollarına, imkansız kimse gitmez,
Tarifi mümkün değil, kelimelerim yetmez,
Ağlayıp, üzülsem de, dertlerim asla bitmez,
Kalbim hakiki aşkla, sonsuzluğu bulmakta.

...andelip...