Her canlı yaşama kavgayla başlar
Bizle, sizle. Herkesle kavgalar
İnsan, her kavgayı kazanamıyor
Bazen coşkusuyla! Övünç madalyası aldığımız zaferler
Kendimizle gurur duyduğumuz minik sahneler
Kimi zaman ruhumuza yenik düştüğümüz
Kapkara kalbimizden, inadına beyaz bayraklar yapıp
Teslim olduğumuz,,,
İnsan her şeyle kavgalı olmalı
Bir lokmayı çiğnemek gibi,
Bir elmayı ısırmak, suyu bir nefeste bitirmek gibi
Yaşam kavgayla güzel
Kazanmak, ya da kaybetmek var
En güzeli,,,berabere kalınmıyor
İnsan net olan görüntüleri sevmeli
Puslu bir camdan bakılınca! Denizin rengi olmaz ki
İnsanın doğru çizgileri olmalı
En basit telefon direği bile eğri ağaçtan olmaz ki
İnsan hep kavgacı olmalı
Her barış, büyük bir savaştan sonradır
En büyük savaşı kendine karşı verendir bilge kişi
Kendine yenilen, cephede hedeftir hep
Yaşamak savaşmaktır
Yaşamak kavgadır başlı başına,
Korkarak başladığımız her işte ta başından mağlubuzdur
Hırçın olmak gerek kimi zaman
Agresif, çekilmez huysuz, ama çelişkili değil,
Tarifi mümkün olmalı kişinin.
Her kalıba uyanın özgül ağırlığı sıfırdır
Ağır olmalı insan dostun kaldırıp atamayacağı
Düşmanın yıkamayacağı kadar
Hayat bir savaştır
Yaşam korkunç bir arena
Uygunsa silahların, doğruysa hedefin, zafer senindir,
Kavgalar, savaşlar,
Aslında ne çok ne çok var hayatımızda
Defterin kalemle kavgası
Hiç düşündünüzmü defteri kirleten kalem
Kalbi kirleten sevgi değildir
Oraya yazılanlardır
Hayat hep kavgayla başlar
Ta ki yenik düşene kadar
Ama unutmayın yenikte düşsek yaşamda
Başka bir hayat başlar
Yaşamak bir tiyatro, orta oyunu
Toprağın altı ya da üstü
Hiç gelmeyecek bu oyunun sonu

Sudi çandır