SONBAHAR

Yine geldi ağır ağır sonbahar
Başlangıcı oldu madem, şimdi sonu var
Yiğit evlatları yetiştirdi analar!
Sonbahar, analar yok; öksüz evlatlar
Karalara büründü, dert yüklendi topraklar
Döküldü üstüne sarı kuru yapraklar,
Takati kalmamış şu yaprakların
Dinle çektiğini bu toprakların.

Ağaçlar niçin döker yapraklarını
Ana gibi korumaz mı evlatlarını!
Neler çekti yetiştirmek için onları
Çaresiz, dökülüyor sarı saçları
Kolay değil ayrılık, dosttan, anadan
Zor dökülür yaprak, ağaçlarından.

Yıllardır görmeye alışmıştık mı bunları
Dayanılmaz görmeye hüzünlü ağaçları,
Hatırlatır âleme bunları bir sarı yaprak
Yaprak bekler sonbaharda üşüyen toprak,
Yapayalnız kaldım işte adı kaldı dilimde
Yalnız, sararmış bir yaprak kaldı elimde,
Genç arkadaş, bak da gör sen o ilkbaharı
Bahar beni görür amma, ben göremem baharı.

Murat Kahraman
11 Kasım 1997-Sefaköy
(Fikir Çilesi)
Tozlanmış Dosyalardan