Kurumadı
gözyaşından nehir
İnatla yeşerdi dalsız ağaç
Tükenmedi yalnızlık
Kökleyip çıkaramadılar yürekten
Kendine inanan yaşama sevincimi
çocukluktan biliyordum
Kötülük iyi saklanır ama kaybolacak kadar maheretli değil
Sokaklar karanlık madem, ışığı biz yakalım
Bir kandil akşamı olsun, ipleri gerelim ellerimizde mumlarla
Eve dönen amcaların ayaklarına, filelerinde taze marullarla
Bir mum parası kadar ucuz bazı hayatlar
Herkes ucuzluğun peşinde koşuyor madem, pahalıyı biz alalım
İnsan kendi değerinin bedelidir
Ölmedi içimdeki umut
Ben yeşertmeyi öğrendim, sende öğren
Kapı önlerinden
kadınları eksilten
zaman acımasız
O
zaman, evleri kapısız bırakacak kadar acımasız
Kapıları biz açalım, bir eli anasız bir eli boş
çocuklara
Ölmedi içimdeki umut
Kalan ömründe herkes bazı şeyleri anlarsa sessizce
Ben olmak, içten içe ve gizlice yaralanmaktı sessizce
Kökleyip çıkaramadılar yürekten
Kendine inanan yaşama sevincimi
çocukluktan biliyordum
Kötülük iyi saklanır ama kaybolacak kadar maheretli değil
Ben iyiliği aramayı seviyorum, sende sev
Ölmedi içimdeki umut
Kurumadı
gözyaşından nehir
İnatla yeşerdi dalsız ağaç
Kararmadı
dünya