Elimden alsınlar özgürlüğümü!
Yeter ki o yar beni, kendine hasret bırakmasın!
Dünya ateşiyle, bedenimi yaksınlar!
Yeter ki o yarin yokluğu, yüreğimi dağlamasın!

Maden ocaklarında, karın tokluğuna çalıştırsınlar!
Yeter ki o yar, elimin elinde olmasını, çok görmesin!
Dilerse Allah, gündüz güneşi, gece ise ayı doğurmasın!
Yeter ki o yar, arada bir nurlu vechini göstersin !

Kuş uçmaz, kervan geçmez yollarda, yalnız bıraksınlar!
Yeter ki o yarin tırnağına, hiçbir zarar gelmesin!
Her türlü sıkıntı ve çileleri yaşatsınlar!
Yeter ki o yar, gül kokusunu benden esirgemesin!

İdam fermanımı alel acele imzalasınlar!
Yeter ki kulaklarım, “seni seviyorum”cümlesini ondan duysun!
Darağacının sehpasını hemen çeksinler!
Yeter ki o yar, karşımda durup beni seyretsin!

Sevda çöllerinde ac susuz, çaresiz bıraksınlar!
Yeter ki o yar hakkındaki umutlarım, tükenmesin!
Fırtınalı bir günde, gözlerime kum doldursunlar!
Yeter ki o yardan başkasını görmesin!

Ağustos ayında, yanan bağrıma, bir tas su vermesinler!
Yeter ki o yar, sevda pınarından doyasıya su içsin!
Üstümü başımı yırtıp, bana deli gömleğini giydirsinler!
Yeter ki o yar, beni yarı yolda bırakmasın!
07/12/2005