nasıl silebilirim ki
yanında ben olmayınca..
yanında yokum diye ise bu gözyaşların
yağmur olur karışsın derim kimse bilmesin bu dertten akan
gözyaşlarını..
sensiz yarınlarında bir umut bulamadığım
yaşamak sona erecek
gözlerim kapanacak usul usul
ve bir rüzgar esecek
uçuşacak ömrümün sararmış yaprakları
karanlığın uçurumlarından aşağıya bırakacağım kendimi umarsızca
ve bir yağmur yağacak
günlerce
gözyaşların alışıncaya dek yağmurlara karışmaya...
Bitek senle gözyaşlarım akar.
Bitek senin avcunda ayna olurlar.
İzlersiiin kendini aynada..

Kurduğum düşleri
Bozmakla meşgulsün…
Olsun,
Ben yine yazarım!
Masumiyetini dizerim elbet
Sahipsiz kalmış uyaklarına…
Sonra
Bu kentte gece olur
Ağlayışını kimse görmese de
Birikir göz-yaşların yanağımda...
Artık sen de
Üşümeyi öğrendin.
Bunu
İçimi ürperten
Sıcacık bir hasretten anlıyorum…
sen aklıma düştükçe KALBİMİN GÖZYAŞLARI akar durur işte..