Sesler duyuyordum,

Belli belirsiz ve ahenksiz haliyle,

Biliyordum epey zamandır zihnim bir karmaşa içinde!



Kime meylettiysem,

Derdi sahibine havale etmediysem,

Bilinmeyenler içinde nefeslendiysem başım ağrıyordu!



Ruhumda,

Fevkalade bir daralma yaşıyordum,

Kalbi duyarlılığım azalıyor ve hasletlerim acizleşiyordu!



Varlığın asliyeti,

Teneffüs edilen nefesin müddeti vardı!

Lakin idrak adına o kadar elim bir fark vardı ki sancıydı!



Her şey aşikârken,

O gerçeği görememenin acısıyla,

Yaşamak adına türlü savurganlığa çözüm bulamıyordum!



Sadece bakmakla,

Kalbi hissedişlerin çok uzağında,

Bu anlamda şayet yaşamak bir muratsa fakirliğim karşımda!



Anlatmak için,

Yanmadan yazmayı başarmak için,

Edepten arî edebiyatta, sorarım nedense nedir benim işim!



Oysaki yıllarca,

Dur durak bilmeden mücadele etmiştim,

Edebin toprağında şevkle nefeslenmiştim, şimdi çok acizim!



Takatim azalıyor bilirim,

Kalbim fevkalade daralıyor hissederim,

Ruhum kendi cenahında ve yalnız başına anı bekliyor eminim!



Bu minval üzerine,

Siz söyleyin ben şimdi kim ne derim,

İklimlerin güzelliğinde bahşedilen ömrü hüznüyle nefeslenirim!



Tesirin sahibiyleyim,

Kalbi hıçkırıkların eşiğinde acizim,

Gerektiğinde sukutu erdem bilirim ve tefekkür dirliğinde sefilim!



Gülün kokusunu özlerim,

Renklerinde ruhi inkişafın hedefindeyim,

Aşk için sabrederim, meşk için divane bir nefes olduğumu bilirim!







Mustafa CİLASUN