0
Yorum
10
Beğeni
0,0
Puan
692
Okunma
Bir saf çocuktum
Anadolu’da...
Ücra bir köyde yaşıyordum
Hem çekinir hem ürkerdim
Kurbağalardı en büyük korkum
Ve dahi en büyük derdim
Hele de akşam olurken
Bir de bakkala göndermişse annem
Korka korka giderdim
Belki bu kez
Belki ötmezler derdim
Güya kurbağaları ürkütmezdim
Ayak ucuma basa basa
Aha bitti aha bitecek
Göleti sessizce geçerdim
Derken... Vıraak !
Öterdi önce biri
Kesilirdi bacaklarımın feri
Sonra diğeri
Ve bir biri ardınca vırak! vırak!
Öterdi her biri
Donar kalırdım korkudan
Olduğum yere çivilenirdim
Sonra kaçmak gelirdi aklıma
Koşardım uçar adımlarla
Telaşlı ivedi ve çocukça
Hızlıca bakkala girerdim
Ne kadar kaçsam da
Daha da kötüsü oysa
Bakkal dönüşü
O kurbağalı göletten
Üstelik hava daha da kararmışken
Bir de tekrar
Geri dönecektim
Tekin Çakır
