DÜŞEN BİR YAPRAK

Kızarmış kurumuştu yaprak
Dalarda son Kalanlardandı
Kardeşleri hep dökülmüş
Rüzgarın önünde savrulup
Uçup kaybolup gitmişlerdi

Yaprağında son günleriydi
Düşündü geçmişi
İlkbaharda canlanmıştı
Ağaç
Taze dallar çıkarmış
Dallarda yapraklar doğmuştu
Ne çok kardeşleri vardı
Rüzgar etraflarında
Dolaştıkça
Onlarda şarkı söylerdi
Esen rüzgara
Yol kenarındaydı
Ağaç
Atında bir bank vardı
Gelen geçen çok olurdu
Yorulan otururdu
Bazen yaşlı insanlar
Bazen de genç sevgililerdi
Onları dinmek de güzeldi
Sevgi vısıldarlardı
El ele tutuşup
Rüzgar savururdu saçlarını
Yaramazca
Hınzırlık yaparak
Ne günlerdi o günler
Nasılda çabuk geçti
Yaşlıların dediği gibi
Yıllar çabuk geçiyor
Ne zaman geçti bunca yıl
Ne çabuk ihtiyarladık
Hiç anlamadık
Evet hiç anlamamıştı güzel yaprakta
İşte bak oda dalında zor duruyordu
Rüzgar biraz sert esse
Hemen kopacaktı
Bir ses duydu altında
İşte geldi dedi
Çöpçüydü süpürüyordu
Yolları
Tüm arkadaşları
Süpürge önünde
Çöp kovasına doluyordu
Yumdu gözlerini
Bir an
Son damlalar düştü yanaklarından aşağı
Bu gün olmasa yarın dedi
Gidilecek bu dünyadan
Kimse baki değil
Hayat bu işte
Doğdun yaşadın ve öldün

Ayşe Karan