Annemciğim, kemanını dayadığı zaman omzuna.. Yatırınca başını yan tarafına.. Gözleri ışıldar ve bazen nemlenir zira; yaşarak çalardı ta ki; kardeşim kırana kadar...

Çok ağladı, kahroldu.. Eridi sanki ruhu, her yanını hüzün bürüdü anneciğimin.

Annem çalarken kemanını, feryat figan bağırdığını hatta; çığlıklar bile attığını düşündüğüm olurdu. Bazen de öyle keyifli ve neş'eli çalardı ki; yerimde duramaz, salonun orta yerinde raks eder bulurdum kendimi fakat öyle bir an gelirdi ki.. Aniden, her yanı bir gizem sarardı.. Sanki; gecenin yıldızları, birer birer sönüyordu..

... Ve ben, anneciğimin eteklerine tutukmaktan güç kazanıyordum.


Sizi takip edeceğimi biliniz efendim. Bana anılarımı yeniden yaşatan dizeleriniz ve yüreğinizin güzelliği takdire şayan.

Kadim kalınız..