Kin kondu yüreğime
Acıyı kundakladı sardı akşamlar
Sır vermemek üzere
Zalime inat
Çekildim gecelerin koynuna
Daldım derinliklere
Sımsıkı sarıldım
Kederden yorganıma
Acılara inat

Kin kondu yüreğime
Zalimin zulmünü çektim içime
Temiz hava çeker gibi
Unutmamak üzere
İliklerime kadar hissettirdi zulüm
Karanlığın koynuna dalmıştı’ki beden
Yaz sıcağı zemheri soğuğuna döndü birden
Zangır zangır titredi vücudum
Ve kolumda kelepçeler

Kin kondu yüreğime
Herkes yatarken
Gecenin kuytularında
Uzandım soğuk nezaretin
Kır ile kardeş
Zulm ile arkadaş
Zalime yandaş olmuş
Rutubetli mekan
Buz gibi betonuna
Koyuldum ne zaman biteceği belirsiz
Zindan yolculuğuna

Kin kondu yüreğime
Olmadı sabahlar
Geçmedi akşamlar
Hayretle hatırladım ütopya mi
Ve elimin tersiyle ittim
Uğruna nelere katlandığım
Telli duvaklı sevdamı

Kin kondu yüreğime
Umut karlı dağları aştı
uzaklaştı fersah fersah
Hayâl yerini bıraktı kabuslara
Cendereler sıkar yüreğimi
Cevabı olmayan sualler
Cirit atar beynimde

Kin kondu yüreğime
Hak yerini zulmete
Adâlet yerini zillete
Doğruluk yerini töhmete
Selamet yerini felakete
Birakmışlar ya

Kin kondu yüreğime
Hiçte sevmediğim
Kin ile nefret ile
Kin kondu yüreğime
Nefretim zirvesinde