Tutsağın olayım, alsınlar özgürlüğümü elimden!
Yeter ki, tebessümün eksik olmasın yüzünden!
Uçurtsunlar murad güvercinimi elimden!
Yeter ki, seni seviyorum cümlesi daim çıksın dilinden!

Prangalar vursunlar ayaklarıma!
Yeter ki, hazan girmesin sen kokan bağlarıma!
Sevda tabancasıyla sıksınlar kurşunları bağrıma!
Yeter ki, aşkın çöllerinde beni yarı yolda koyma!

Dağlasınlar senden başkasına bakarsam gözlerimi!
Yeter ki, sevdalı bakışlarını esirgeme benden!
Kırsınlar sevdan değnekleriyle kollarımı!
Yeter ki, ayrılmasın sana meftun olan gönlüm senden!

Söndürmesinler, aşkın ile cayır cayır yanarken!
Yeter ki, sen seyret beni aşk dolu gözler ilen!
Dermesinler, sevda bahçemdeki rengarenk gülleri!
Yeter ki, eksik olmasın o narin gölgen tek başıma kalırken!

Atsınlar beni sevda uçurumlarının en aşağılarına!
Yeter ki, gönül verme benden başkalarına!
Kudret kalemini çeksin o yar kaşlarına!
Yeter ki, sormasın o yar beni sevdanın gurbet kuşlarına!

Vursunlar sevda hançeriyle sinemin en güzel yerinden!
Yeter ki, versin o yar kendi eliyle zehirli aşk şerbetini serinden!
Gitsin o yardan başka herkes gözlerimin ferinden!
Yeter ki, çıkmasın o sevgili yar ne gündüz ne de gece düşlerimden!
19-21/08/2005