Ey gönül, yürek yangınının alevlerinde,
Hangi sırlarla yanar, hangi aşkla tutuşursun?
Ateşler içinde döner durur kalbin,
Her kıvılcımı, sonsuzluğa açılan bir kapı.

Bu yangın, ne dünyevi bir hırs ne de bir heves,
Hakikatin korlarında pişen bir arayış.
Ey gönül, alevler içinde saklıdır sırrın,
Her yanış, ruhunun derinliklerinde bir yankı.

Yürek yangını, aşkın en yalın halidir,
Her nefeste Hakk’a yaklaşan bir feryat.
Ey gönül, bu ateş seni yakmaz,
Sadece arındırır, seni sonsuzluğa taşır.

Her kıvılcım, bir dua gibi yükselir semaya,
Her alev, bir yakarış, bir vuslat özlemi.
Ey gönül, sabret, bu yangın da bir gün diner,
Ama ardında bıraktığı iz, ebediyen parlar.

Yürek yangını, aşkın en derin halidir,
Her yanışı, bir sır, her külü bir hikaye.
Ey gönül, bu yangında bulacaksın huzuru,
Hakikat ateşinde yanıp, nura döneceksin.

Ahmet Nejat Alperen