Kuzum, yavrum, evladım!
Yedi Ocak oluncaya dek!
Kaç ocak yandı bilir misin?
Kaç Ocak söndü?
Kaç yuva yıkıldı?
Kaç mevziye kan döküldü?

Hangi ana kuzusunu;
Kanlı elbisesiyle,
Yara bere içinde,
Al bayrağa sarıp
Kor ateş gibi bastı bağrına?
Ve ardından
Tırnaklarıyla kazdığı
Vatan toprağına
Nasıl emanet etti!
Ve üzerine gözyaşıyla birlikte
Kan terini nasıl döktü!
Canını, canına nasıl verdi?
Bilir misin?

Bilir misin
Kınalı kuzuların
Elinde mavzer
Azık çantasında,
Kuru, yufka ekmek,
Bir baş soğan ile iftarını nasıl açtığını?
Ve sahura dek gözünü kırpmadan
Kan çanağı gözleriyle,
Taş yığınından oluşan,
Çamurla sıvanmış
Buz gibi siperlerde
Çamrak suyuyla
Nasıl sahur yapıp
Düşmanı nasıl gözlediğini
Bilir misin?

Düşman!
Namusuna göz dikmesin diye
Erkekleşen kadınlarımız,
Cebeli bereketin bağrında,
Mermilere göğüs gerip
Nasıl çatıştı,
Nasıl kükredi zalimin karşısında
Arslanlar gibi,
Bilir misin?

Bil oğlum, bil kızım!
Özgürlüğün bedeli nasıl ödendi,
Hürriyete hangi canlar adandı
Düşmanın eli kolu
Tankı, topu
Ördüğü zırhlı duvarlar,
Yokluk içinde, kazma ile, kürek ile
Mavzer ile, hançer ile...
Saim beyler, Kadir Çavuşlar,
Kel Mustafalar, Rahime Hatunlar ile
Can vere vere!
Şehadeti göre göre!
Nasıl budandı bil!

Bil ki;
Elinden alınmaya kalkışılırsa özgürlük,
Al bayrağına uzanırsa hain eller!
Toprağına karşı oluşursa kem emeller
Yeniden nasıl doğulur,
Yarınlar için düşman nasıl boğulur!
Vatan’dan hain nasıl kovulur?
Öğren!

Öğrenirsen bayrağım dalgalanır özgürce
Öğrenirsen şafaklarım söker tam hürce
Öğrenirsen namusunla yaşarsın ömürce
Ve sızlatmazsın kefensiz toprak olan
Ecdadının kemiklerini...