EY GÖNÜL

Kuruyan ağacın gölgesi olmaz,
Ey Gönül söyle, dalın da ne kaldı.!
Duyğular kıpraşmaz istegi kalmaz,
Ey Gönül söyle, elin de ne kaldı.!

Ben aşıkın elinden gaflete düştüm,
Dağda duman oldum ateşte kaldım,
Çağlayan suyudum, kurudum yandım
Ey Gönül söyle, külün de ne kaldı.!

Elin de kalmayan bir tutam sevda,
Mecnun çöle gitmiş, yürekte Leyla,
Ferhad dağı deler şirini kalpte,
Ey Gönül söyle, dilin de ne kaldı.!

Aşkın kanununda kül yananlar var,
Bu bir hevestir geçer sananlar var,
Bom boş olup yürekte dolanlar var,
Ey Gönül söyle, yürek de ne kaldı.!

Gümrahlar geliyor fenadan yana,
Mansuru asdılar semadan yana,
Arınmış sevgiler yaradan yana,
Ey Gönül söyle, sevgi de ne kaldı.!

Duvara asılan sazın telinde,
Kerem yansa Şirin aşkın elinde,
Dünyayı verseler kimin neyinde,
Ey Gönül söyle, gerçek de ne kaldı.!

Gelmişi geçmişi yazan hikaye,
Şurada ne kaldı gitmek vedaya,
Miadı feryat’ta hakkı hüdaya,
Ey Gönül söyle, Dünya da ne kaldı.!

09.01.25 / Saat 10,14
MİADI (Mehmet AY)