Gözün aydın!
Yokluğunda, artık seni özlemiyorum!
Geciktiğinde, yollarını gözlemi yorum!
En manidar aşk şiirlerini yazmıyorum!
Vazona, Muhammedi gülleri koymuyorum!

Gözün aydın!
Ne söylersen söyle, artık umursamıyorum!
İkindi çaylarını, pür iştahla sensiz içiyorum!
Uzun kış gecelerinde, seni hiç düşünmüyorum!
Buharlanmış camlara, adını da yazmıyorum!

Gözün aydın!
Yokluğunda, varlığına artık susamıyorum!
Nasıl olduğunu, nasıl yaşadığını merak etmiyorum!
Birlikte ektiğimiz çiçeklerle, seni konuşmuyorum!
Sana yazdığım en yanık, sevda türkülerini söylemiyorum!

Gözün aydın!
Senin için arabamın arkasına, artık hiçbir cümle yazmıyorum!
Olur olmaz sıkıntı ve kederlerine, gam ve tasalarına aldırmıyorum!
Celali ve haşin bakışlarını hiç umursamıyorum!
Sana sırılsıklam âşık olan gönlümden, seni çıkarıp atıyorum!

Gözün aydın!
Adını sen koyduğum, kedimin adını bile değiştiriyorum!
Tam kıvamında pişirdiğim yemeklerimi, afiyetle yiyiyorum!’
En güzel elbiselerimi giyiniyor, günde üç beş kez taranıyorum!
Gördüğüm hiçbir güzeli, artık sana hiç benzetmiyorum!

Gözün aydın!
Boşu doluya, doluyu boşa vurmakla, nefret ettirdin beni kendinden!
Bıkıp usandım. Aciz oldum. Her daim beni hor ve hakir görmekten!
Bendeki hatıralarını sildim, mahirce gönül hanemden!
Şimdi en kıvrak çiftetellileri oynuyorum, kurtulduğum için her türlü kasvetinden!
07/Ocak/2025