0
Yorum
4
Beğeni
0,0
Puan
146
Okunma
Ben hiç dalından koparmak istemezdim çiçekleri,
Hep diri kalsın diye dikenleri ve gülleri.
Ama bir gün dayandı kapıya bir ayaz.
Bütün çiçeklerin üstünü kapattı bembeyaz
Ne bahar kaldı mevsimlerden nede yaz.
Bir tek bu beyaz örtüyü yırtabilen,
Kardelenlere yaşamak için tanınmıştı imtiyaz.
Ve sevmedi hiç kimse bir daha, solan bir gülün dikenini .
Hep değiştirdiler o vazodaki cesetlerin her gün başka bir cesetle yerini.
Ve bir tek kardelenler bu vahşetten koruyabildi kendini .
