Böylesi bir sevdayı, bitirdim diyemezsin
Senli yarınlar için, ne hayaller kurdum ben
Ayrılık gömleğini, gizlice giyemezsin
Aşk denilen hedefi, on ikiden vurdum ben

Volkanlaşan duygular, yüreğime dolacak
Kötü bağlandın dedim, bunun sonu n’olacak
Onsuz yapamaz oldun, o canan mı olacak
Sevip, sevmediğini, deli gönle sordum ben

Bana yüklediklerin, sadece bir ithamdı
Aşk denilen bu duygu, Hâk’tan bize iktamdı
Kendime olmasa da, sana güvenim tamdı
Hayır ile şerri de, her gün hayra yordum ben

Sevecendim her zaman, sanma gülümsemedim
Seni ne çok sevdim ben, ölürüm diyemedim
Ne git dedim ben sana, ne de gitme demedim
Vicdan muhasebende, tam orada durdum ben

Sevda denen bu yolda, bu gözler neler gördü
Tutkuyla bakan gözler, sevgiden yumak ördü
Özgür düşüncen gibi, duyguların özgürdü
Esaret zincirini, tam ortadan kırdım ben

Çileli geçen ömrüm, acılarla dolsa da
Koklanmayan kızıl gül, hicabından solsa da
Nazar eden kıskanan, çevrende çok olsa da
Eller ne derse desin, gülüm sana yârdım ben

Lüzumsuz’un başında, saçın okşayan yeldin
Ayrılık sofrasında, gözlerimde hep seldin
Öyle değerliydin ki, sen cihana bedeldin
Gönlünde her yarayı, ellerimle sardım ben

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ