Şimdi kimbilir ne duygulardasın
Belkide en tatlı uykulardasın
Söyle bana yürek nasıl dayansın
Çocukluğum öldü seninle Ferdim

Ben Senin hasretine dayanamam
İçimdeki kavgamla barışamam
Uçup gitti mutluluk alışamam
Çocukluğum öldü seninle Ferdim

Susadım çeşmenin suları akmaz
Emmioğlu dönüpte bir bana bakmaz
Sanmaki yokluğun bizleri yakmaz
Çocukluğum öldü seninle Ferdim

Yaktı beni dedin içimiz yandı
Artık sabahcı kahvesi kapandı
Allahım sen bilirsin dedin aldı
Çocukluğum öldü seninle Ferdim

Son sabah’ın seni bizden kopardı
Mor güllerin burcu burcu kokardı
Bütün sevdalılar seni anlardı
Çocukluğum öldü seninle Ferdim

Kanımızdasın merak etme dedin
Küçük yaşlarda babanı kaybettin
Ne bir baba ne öğretmenim dedin
Çocukluğum öldü seninle Ferdim

Seninle vurduk pranga ayağa
Batan güneşle başladık duaya
Yıkılasın dedinya sen dünyaya
Çocukluğum öldü seninle Ferdim

Uykumuz firari artık uyunmaz
Bana sor dedin ellere sorulmaz
Şair Resul bu acıya dayanmaz
Çocukluğum öldü seninle Ferdim