Sustu dudaklarım sustu dillerim.
Yaşarken ölmeyi sen öğrettin sen.
Dalında sarardı gonca güllerim
Yaşarken ölmeyi sen öğrettin sen.

Boz bulanık aktı yaşlarım gözden.
Anlamadın dilden dökülen sözden.
Kayboldu benliğim yitti de özden.
Yaşarken ölmeyi sen öğrettin sen.

Bahtıma karalar yazan da sensin.
Ben yaptım yıkıp da bozanda sensin
Ömrüm hep bahardı hazanda sensin.
Yaşarken ölmeyi sen öğrettin sen.

Mutluluk kapımda gezmiyor artık
Ressamlar resmimi çizmiyor artık
Yüreğim aşkını sezmiyor artık.
Yaşarken ölmeyi sen öğrettin sen.

Düşman olsa bile birgün arardı.
Acımı dindirir merhem sarardı
Yıldızlarım küstü günüm karardı
Yaşarken ölmeyi sen öğrettin sen.

Sözlerin bir hançer, yaralar derin,
Virane harabe gönülde yerin
Hayat kumarında bozulmuş perin
Yaşarken ölmeyi sen öğrettin sen.

Baharda dallarım çiçegi açmaz
Ruhum daralıyor neşeyi saçmaz.
Sevda kuşum küsmüş engine uçmaz
Yaşarken ölmeyi sen öğrettin sen.

Sensizlik kor gibi, yakar her gece,
Çekilmez bu hasret, nicedir nice
Dilimde ezbere kaldı tek hece.
Yaşarken ölmeyi sen öğrettin sen.

Hayale kanmışım sevda da bitti,
Bir zaman aşk dolu yürekler gitti.
Oysa şimdi seni sende terketti.
Yaşarken ölmeyi sen öğrettin sen.