AKİF’İN ŞİİRİ


Ne zaman Akif’i düşünsem
Kelimenin gücü gelir aklıma
Hemen
Ne sihirli şeymiş kelimenin gücü derim
Nasıl yarattı o
Kelimelerden bir büyük dünya

Nasıl yarattıysa yarattı
Kelimelerden büyülü bir dünya


Ne zaman Akif’i düşünsem
Som imandan yapılmış
Bir anıt gelir aklıma
Som imandan yaratılmış biri varsa odur derim
Ebu Bekir gibi
Som imandan yapılmış bir heykel

Veya Hayber’in kapısını kılıçla kaldıran Hz. Ali
Canlanır gözlerimin önünde

Ne zaman Akif’i hatırlasam
Hayatı hiçe sayan
Bir kahraman gelir aklıma
Şaşarım
Bir fani nasıl olur da
Som düşünce som aşk som ideal olur da
Etiyle kemiğiyle yaratılmış bir insan olarak çıkar karşıma

Ne zaman Akif’i düşlesem
‘Eşin var aşiyanın var baharın var ki beklerdin
Kıyametler koparmak neydi ey bülbül nedir derdin’
Diye haykıran şair gelir aklıma

Ne zaman Akif’i hatırlasam
Tacettin dergâhında
Elini alnına dayayarak uzanmış fotoğraf gelir aklıma
Dayanamam
O mücessem iman
Ruh ve fikir adamına
İşte bu derim
İnsan bu
Yaradılış gayesini bilerek yaşayan

Ne zaman Akif’i ansam
Eşsiz bir ahlak abidesi
Dikilir karşıma
Ahlaka en muhtaç olduğumuz şu zamanda
Onun heykelini dikelim derim
Kentin en büyük meydanına

Ne zaman Akif’i düşünsem
Serapa aşk
Serapa iman
Serapa aksiyon gelir aklıma
İşte aşk işte iman işte aksiyon
Budur derim

Ne zaman Akif’i hayal etsem
Tacettin dergâhında
İstiklal Marşını
Duvarlara yazan adam
Gelir aklıma
İşte şair budur derim

Ne zaman Akif’i ansam
İstiklal Marşı ödülünü
Elinin tersiyle itip
Paltosuz gezen bir adam
Gelir aklıma

İşte inancı için yaşayan adam derim
Olursa bu kadar olur başkası yalan derim

Ahmet Kemal