On sekiz bin alem içre en karmaşığı insan.
Bir bakarsın fecaatli, bakmışsın yerle yeksan.
Umutları çiçek açar, bakmışsın güneş doğmuş.
Ulu orta yol alırken seyreyle olan olmuş.

Öğrenmeye açık lâkin ,unutmaya müptelâ.
Nazar eyler kahverengi,siyah,mavi ve elâ.
Nazargâhı zikr etmeyenin gül benizi solmuş.
Ağlamaktan ol dideler birer berrak göl olmuş.

Ben’inden içre ben vardır,gözleri kalbe ayna.
En aklı evvel olanı seyreyle gelir oyna .
Tutunacak nesne bulur, eline gelen dalmış.
Tecrübeye yer vermeyen bakmış sınıfta kalmış.

Yaza yaza bitiremez, lâfın kalabalığın.
Peşinden koşarak gider ispatlanmış alığın.
Ancak anlar hatasını karnındayken balığın.
Suffi sanır kendisini oysa hayale dalmış.

Akl yanında feraset yoksa açılır bin belâ.
Her kafadan bir ses çıksa olur ancak vaveyla.
İlham gelince konuşur meczup güneş ve ayla.
Somut ile soyut içre dalmış şüphede kalmış.
İki santim mesafede bir asırlık yol almış .


Emine Balı Oğuz