Ben Yanayım (DEMELİ)

Erkek der ki; boyun fidan,
Gördüğümde oldum hayran,
Gül kokarak eden seyran,
Dallarına ben konayım.

Kadın der ki; gönül kırgın,
Yük taşımaz dalım yorgun,
Saksağandan nedir farkın?
Dallarıma konamazsın.

Erkek der ki; toprak tozar,
Sakın güzel değer nazar,
Kirpik kalem olmuş yazar,
Mürekkebi ben sunayım.

Kadın der ki; değmelere,
Kadere baş eğmelere,
Gözyaşıyla namelere,
Sen mürekkep sunamazsın.

Erkek der ki, esince yel,
Zülüflerin olur tel tel,
Gözler ela ya ince bel,
Alevinde ben yanayım.

Kadın der ki; gözler pınar,
Yaralarım derin kanar,
Sevdalılar bir kez yanar,
Kül üşütür yanamazsın.

Erkek der ki, sele dönsün,
Akıp akıp göle dönsün,
Zehri varsa bala dönsün,
İçip içip ben kanayım.

Kadın der ki; imrenerek,
Başkasını sever yürek?
Vuslatî’ye çöller gerek,
Zemzem olsam kanamazsın.

12.10.2008
Osman Öcal