Ey aşkın en güzeli,
Cevherini kalbimde sakladığım,
Bir nefesle yakıp, bin gözyaşıyla söndüğüm.

Susmaz içimdeki feryat,
Duyulur her nefes alışta,
İçimde hicranın sesi.

Ben yolcuyum;
Kendi gölgeme bile uzak,
Sırtımda zamandan yırtılmış yaralar,
Her adımda daha da derinleşen.

Bir gönül şehriydim,
Sel aldı sokaklarımı
Vazgeçtim benliğimden,
Daldım mahşerin ırmaklarına.

Köklerimden bir dua serpildi semaya,
Yedi dilde zikrettim hayatı,
Ama yine de bu aşk,
Bir çıkmaz sokak gibi sardı beni.
Har içine düştüm,
Zikrinle yandım.

Geceler gündüzleri kovalar
Ve gündüzler gecelerde evrilir.
Ey kaybolmuş zaman,
Sana mahkûm bir dervişim ben.

Ben umman değilim,
Yalnızca bir hicran dervişi,
Ömrünü aşkın hizmetine sunmuş.
Ne garip bir yolcu,
Ne de evinden uzak düşmüş bir muhacir,
Bir yerden bir yere savrulan bir canım.

Dilimin ucunda yıllanmış bir şiir,
Söylesem kül olur gönül defterim.
Beyitlerle dolu gönlüm,
Ama bir tek kelam yetmiyor,
Derdimi anlatmaya.

Ey Hüda,
Kimseye verme böylesi bir hicran,
Eksik kalır tüm kelimeler,
Seni anlatmaya.