BENİM TEK DOSTUM SEVGİLİ KENDİM

Ben ne dostu sattım, nede vafayı unuttum,
Dostum dediğimden, cefa gördüm, yoruldum,
Ne vefa gördüm, nede sırtımı biri ne yasladım,
Sırtımı döndüğüm anda, ansızın yara aldım,

Dağlarımın başı hep dumanlıdır, benim kardır,
Yüreğim de söküp atamadığım, dost kazığı vardır,
Kimden kötülük görmüşsem, hepsi bana candır,
Vefa pazarında, satan da dostumdur benim,

Düşmanımla bir sofrada, yemek yediğim vardır,
Hepsi bir dilim ekmeği, bölüşüp paylaştığımdır,
Her derdine koştuğum, çoğu candan öte candır,
Derman bulduğun da, dostluğun kapandığı çağdır,

Benim, ne çok dostum var sandım, ve yanıldım,
Düştüğüm de kaldıracak, bir el bulurum sandım,
Kötü günümde tek başıma , hep yanlız kaldım,
Benim bir dostum varmış, o da sevgili kendim,

Ben mi saftım, yoksa insanların, gözleri mi açtır,
Bu kaçıncı dostun ölüm ilanı, kalbinde yastır,
Bundan sonra gönül kapısı kapalı, herkese taştır,
Bir tek dostum var, o da aynadaki canım kendim,
Bir sadık dostum var, o da HAK, dır benim,



Hazan gülü Fatoş